یکی از مأموریت های اصلی بازار سرمایه، هدایت جریان‌های نقدی به سوی صنایع و رونق تولید است. این امر از سویی موجبات تأمین مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار را فراهم نموده و از سوی دیگر سرمایه گذاران را با سودآوری مواجه خواهد نمود. لیکن توجه به این امر ضروری است که ورود به این بازار، نیازمند کسب دانش مالی و قدرت تحلیل موقعیت شرکت‌ها است. یکی از روشهای موجود، تحلیل بنیادی است که با استفاده از نسبت های مالی صورت می پذیرد. پژوهش حاضر در بازة زمانی 1390 تا 1398 به بررسی ارتباط میان نسبت های سودآوری و همچنین نسبت های بازار با بازده سهام تمامی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار پرداخته است. نتایج آزمون فرضیه های این مطالعه حاکی از آن است که نسبت های بازار شامل ارزش دفتری به قیمت هرسهم (B/M)، سود تقسیمی به قیمت هر سهم (D/M)، خالص فروش به قیمت هر سهم (S/M) رابطة معکوسی با بازده سهام دارند. نسبت قیمت به سود هر سهم(P/E) در برخی سالها ارتباط مستقیم و در برخی سال ها ارتباط معکوس با بازده داشته است. نسبت های سودآوری شامل سود ناخالص به فروش(G/S) سود خالص به فروش(N/S)، نسبت بازده دارایی ها (ROA) و نسبت بازده حقوق صاحبان سهام رابطه ی مستقیم با بازده سهام (R) ارتبط دارند. بنابراین سرمایه گذاران به منظور تحلیل شرکت های موردنظر، باید علاوه بر نسبت های سودآوری به سایر نسبت های مالی شرکت و همچنین سایر عوامل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور نیز توجه داشته باشند.